PRACA PRZEGLĄDOWA
Ocena płynności mówienia
 
Więcej
Ukryj
1
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej, Zakład Logopedii i Językoznawstwa Stosowanego, Lublin
 
2
Zespół Szkół nr 2 w Świdniku, Świdnik
 
 
Data publikacji: 30-10-2020
 
 
Autor do korespondencji
Tomasz Woźniak   

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej, Zakład Logopedii i Językoznawstwa Stosowanego, ul. Sowińskiego 17, 20-040 Lublin, e-mail: twozniak@vp.pl
 
 
Now Audiofonol 2015;4(4):9-19
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
W artykule dokonano krytycznego przeglądu metod oceniających płynność mówienia. Przegląd uwzględnia zarówno metody stosowane w Polsce, jak i na świecie. Oceny metod dokonano w odniesieniu do przyjętych na wstępie definicji płynności i niepłynności mówienia. W artykule przedstawione zostały również dane pozwalające na ustalenia normatywne, umożliwiające ocenę płynności wypowiedzi. W konkluzji autorzy rekomendują modelowe rozwiązanie przeznaczone do rzetelnej klinicznej oceny płynności mówienia.
FINANSOWANIE
Artykuł powstał w związku z realizacją projektu „Zintegrowany system narzędzi do diagnostyki i telerehabilitacji schorzeń narządów zmysłów (słuchu, wzroku, mowy, równowagi, smaku, powonienia)” współfinansowanego przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju w ramach Programu STRATEGMED.
 
REFERENCJE (43)
1.
Shriberg E. Phonetic Consequences of Speech Disfluency. Citeseerx.ist.psu.edu; 1999.
 
2.
Yaruss JS. Clinical Measurement of Stuttering Behaviors. www.asha.org/uploadedFiles/asha/publications/cicsd; 1997.
 
3.
Einarsdóttir J, Ingham RJ. Have disfluency-type measures contributed to the understanding and treatment of developmental stuttering? Am J Speech Lang Pathol, 2005; 14(4): 260–73.
 
4.
Woźniak T. Niepłynność mówienia. W: Grabias S, Kurkowski M, red. Logopedia. Teoria zaburzeń mowy. Lublin: Wydawnictwo UMCS; 2013, s. 549–64.
 
5.
(Von) Essen O. Fonetyka ogólna i stosowana. Warszawa: PWN; 1967.
 
6.
Engiel Z. Próba opracowania systemu ćwiczeń logopedycznych w rehabilitacji jąkania. Cz I. Zagadnienia wychowawcze a zdrowie psychiczne, 1976; 6: 60–63.
 
7.
Engiel Z. Próba opracowania systemu ćwiczeń logopedycznych w rehabilitacji jąkania. Cz. II–IV. Zagadnienia wychowawcze a zdrowie psychiczne, 1977; 1,2,3: 79–83, 81–84, 70–71.
 
8.
Woźniak T. Pojęcie jąkania a metodyka postępowania logopedycznego. W: Opuscula logopaedica. Lublin: Wydawnictwo UMCS; 1993, s. 313–19.
 
9.
Szeląg E. Nowe metody terapii wyzwaniem XXI wieku. Logopedia, 1999; 26, 215–24.
 
10.
Wierzchowska B. Fonetyka i fonologia języka polskiego. Wrocław: Ossolineum; 1980.
 
11.
Guitar B. Stittering: An integrated approach to its nature and treatment. Baltimore-Philadelphia: Wolters Kluwer Health, 4th Edition; 2014.
 
12.
Tarkowski Z. Jąkanie. Warszawa: PWN; 1999.
 
13.
Tarkowski Z. Jąkanie wczesnodziecięce. Warszawa: WSiP; 1992.
 
14.
Kurkowski ZM. Próba sylabowa do oceny niepłynności mówienia. Warszawa: Stowarzyszenie Przyjaciół Osób Niesłyszących i Niedosłyszących „Człowiek-Człowiekowi”, wyd. 2. poprawione i uzupełnione; 2007.
 
15.
Grabias S. Postępowanie logopedyczne. Diagnoza, programowanie terapii, terapia. Logopedia, 2008; 37: 13–27.
 
16.
Sidor M. Niepłynność mowy w jąkaniu. Lublin: Wydawnictwo UMCS; 2011.
 
17.
Woźniak T. Standard postępowania logopedycznego w przypadku jąkania. Logopedia, 2008; 37: 217–26.
 
18.
Woźniak T. Standard postępowania logopedycznego w przypadku giełkotu. Logopedia, 2008; 37: s. 227–34.
 
19.
Lewandowski A, Tarkowski Z. Dyzartria. Wybrane problemy etiologii, diagnozy i terapii. Warszawa: Wydawnictwo ZSL; 1989.
 
20.
Łuria AR. Zaburzenia wyższych czynności korowych wskutek ogniskowych uszkodzeń mózgu. Wprowadzenie do neuropsychologii. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe; 1967.
 
21.
Jastrzębowska G. Podstawy teorii i diagnozy logopedycznej. Opole: Uniwersytet Opolski; 1998.
 
22.
Sobów T, Sławek J. Zaburzenia poznawcze i psychiczne w chorobie Parkinsona i innych zespołach parkinsowskich. Wrocław: Continuo; 2006.
 
23.
Kozanecka E. Zaburzenia komunikacji związane z zaburzeniami psychicznymi. W: Gałkowski T, Jastrzębowska G, red. Logopedia – pytania i odpowiedzi. Podręcznik akademicki. Opole; 2003, s. 286–90.
 
24.
Maniecka-Aleksandrowicz B, Domeracka-Kołodziej A. Wybrane zagadnienia z patologii głosu. W: Gałkowski T, Szeląg E, Jastrzębowska G, red. Podstawy neurologopedii. Podręcznik akademicki. Opole; 2005, s. 475–516.
 
25.
Jastrzębowska G, Pelc-Pękała O. Diagnoza i terapia mowy upośledzonych umysłowo. W: Gałkowski T, Jastrzębowska G, red. Logopedia. Pytania i odpowiedzi. Opole; 1999, s. 775–87.
 
26.
Mielnik-Błaszczak M, Michałowski A. Zespół Gilles de la Touretta – opis przypadku. Nowa Stomatologia, 2005; 3: 130–31.
 
27.
Kurkowski ZM, Trochymiuk A, Muzyka E. Standard postępowania logopedycznego w przypadku zaburzeń słuchu. Logopedia, 2008; 37: 29–37.
 
28.
Jani L, Huckvale M, Howell P. Procedures used for assessment of stuttering frequency and stuttering duration. Clin Linguist Phon, 2013; 27(12): 853–61.
 
29.
Codello I, Kuniszyk-Jóźkowiak W. Wave Blaster – a comprehensive tool for speech analysis and its application for vowel recognition using wavelet continuous transform with bark scales. 56 Otwarte Seminarium z Akustyki OSA, 2009, s. 63–68.
 
30.
Codello I, Kuniszyk-Jóźkowiak W, Smołka E, Kobus A. Automatic prolongation recognition in disordered speech using CWT and Kohonen network. Journal of Medical Informatics & Technologies, 2012.
 
31.
Codello I, Kuniszyk-Jóźkowiak W, Smołka E, Kobus A. Automatic disordered sound repetition recognition in continuous speech using CWT and Kohonen network. Annales UMCS Informatica, 2012.
 
32.
Codello I, Kuniszyk-Jóźkowiak W, Smołka E, Kobus A. Automatic disordered syllables repetition recognition in continuous speech using CWT and correlation. Advances in Intelligent and Soft Computing, 2013.
 
33.
Ponichtera-Kasprzykowska M, Sobów T. Adaptacja i wykorzystanie testu fluencji słownej na świecie. Psychiatria i Psychologia Kliniczna, 2014; 14(3): 178–87.
 
34.
Tarkowski Z. Kwestionariusz Niepłynności Mówienia i Logofobii (diagnoza i terapia jąkania). Lublin: Wydawnictwo Polskiej Fundacji Zaburzeń Mowy; 1992.
 
35.
Chęciek M. Kwestionariusz Cooperów do Oceny Jąkania. Lublin: Fundacja Zaburzeń Mowy; 1992.
 
36.
Johnson W, Darley W, Spriestersbach D. Diagnostic methods in speech pathology. New York: Haper and Row Publishers; 1963.
 
37.
Böhme C. Das Stotter – Synndrom. Stuttgart: Hipokrates-Verlag; 1977.
 
38.
Tarkowski Z. Zagadnienie etiologii, diagnozy, terapii i prognozy. Warszawa: Wydawnictwo ZSL; 1987.
 
39.
Lanyon RL. The measurement of stuttering severity. Journal of Speech and Hearing Research, 1967; 10: 838–43.
 
40.
Riley GD. Stuttering severity instrument for children and adults (SSI-4) (4th-ed.). Austin, TX: Pro Ed; 2009.
 
41.
Riley GD. A stuttering severity instrument for children and adults. Journal of Speech and Hearing Disorders, 1972; 45: 314–22.
 
42.
Bakker K. Computerized Scoring of Stuttering Severity (CSSS2.0). Austin, TX: Pro Ed; 2009.
 
43.
Piskunowicz A, Bieliński M, Zgliński A, Borkowska A. Testy fluencji słownej – zastosowanie w diagnostyce neuropsychologicznej. Psychiatria Polska, 2013; XLVII (3): 475-85.
 
Scroll to top