PRACA BADAWCZA
Wpływ Stymulacji Percepcji Słuchowej (SPS-S) – na płynność mowy oraz centralne funkcje słuchowe dzieci jąkających się
 
Więcej
Ukryj
1
Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu, ul. Zgrupowania AK „Kampinos” 1, 01-943 Warszawa
 
2
Światowe Centrum Słuchu, ul. Mokra 17, Kajetany, 05-830 Nadarzyn
 
 
Data publikacji: 05-11-2020
 
 
Autor do korespondencji
Anna Rosińska   

Światowe Centrum Słuchu, ul. Mokra 17, 05-830 Nadarzyn; tel: 22 3560316, fax: 22 3560367, e-mail: a.rosinska@ifps.org.pl
 
 
Now Audiofonol 2012;1(1):87-93
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Praca prezentuje ocenę wpływu terapii Stymulacja Percepcji Słuchowej – Metoda Skarżyńskiego (SPS-S), opracowanej w Instytucie Fizjologii i Patologii Słuchu w Kajetanach, na płynność mowy oraz centralne funkcje słuchowe u pacjentów jąkających się. Do badań włączono 27 dzieci z niepłynnością mowy (25 chłopców i 2 dziewczynki) w wieku 8–17 lat (M=11 lat i 3 miesiące, SD=2 lata i 7 miesięcy) w normie intelektualnej. Wszystkie osoby badane były pacjentami Kliniki Rehabilitacji Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu. Przed treningiem przeprowadzono diagnostykę psychologiczną z zastosowaniem, m.in. Inwentarza Stanu i Cechy Lęku STAI, Kwestionariusza Temperamentu EAS oraz SPR Skala Postaw Rodzicielskich. Ponadto pacjenci wykonywali trzykrotnie (przed terapią, bezpośrednio po oraz ok. 6 miesięcy po zakończeniu treningu): 1) testy do oceny stopnia niepłynności: Kwestionariusz Cooperów do oceny jąkania oraz Próba Sylabowa do Oceny Niepłynności Mówienia, 2) testy ośrodkowych funkcji słuchowych: Test Różnicowania Słuchowego (TRS) oraz Cyfrowy Test Rozdzielnousznego Słyszenia (DDT). U wszystkich dzieci stwierdzono istotną poprawę w zakresie płynności mowy oraz rozdzielnousznego słyszenia materiału werbalnego. Efekt terapii utrzymywał się ok. pół roku od jej zakończenia. Wyniki badań psychologicznych przedstawiono w formie opisowej. Uzyskane rezultaty wskazują na skuteczność terapii Stymulacja Percepcji Słuchowej – Metoda Skarżyńskiego w usprawnianiu płynności mowy oraz ośrodkowych funkcji słuchowych u dzieci jąkających się.
 
REFERENCJE (34)
1.
Bellin P., Zilbovicius M., Crozier S.: Lateralization of speech and auditory temporal processing. J Cogn Neurosci, 1998; 10: 536–40.
 
2.
Beal D.S., Quraan M.A., Cheyne D.O. i wsp.: Speech-induced suppression of evoked auditory fields in children who stutter. Neuroimage, 2011; 54(4): 2994–3003.
 
3.
Binder J.R., Frost J.A., Hammeke T.A., i wsp.: Human temporal lobe activation by speech and non-speech sounds. Cerebral Cortex, 2000; 10: 512–28.
 
4.
Blood GW, Blood IM, Maloney K i wsp.: Anxiety levels in adolescents who stutter.J Commun Disord, 2007; 40(6): 452–69.
 
5.
Chęciek M.: Kwestionariusz Cooperów do oceny jąkania. Instrukcja, Lublin, Wydawnictwo Fundacji „Orator”, 2011.
 
6.
Chęciek M.: Jąkanie – diagnoza, terapia, program, Kraków, 2007.
 
7.
Cooper EB.: Clinicianattitudes towards stuttering: Two decades of change. Journal of Fluency Disorders, 1996; 21(2). 119–35.
 
8.
Eggers K ,De Nil LF, Van den Bergh BRH: Temperament dimensions in stuttering and typically developing children. Journal of Fluency Disorders, 2010; 35(4): 355–62.
 
9.
Foundas A., Corey D., Angeles V., i wsp.: Atypical cerebral laterality in adults with persistent developmental stuttering. Neurology, 2003; 61: 1378–85.
 
10.
Foundas A., Corey D., Hurley M., Heilman K: Verbal dichotic listening in rightand left-handed adults: Laterality effects of directed attention. Cortex, 2006; 42(1): 79–86.
 
11.
Frydrychowicz A.: Rysunek rodziny: projekcyjna metoda badania stosunków rodzinnych. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. A. Mickiewicza, Poznań, 1984.
 
12.
Hugdahl K., Westerhausen R., Alho K., i wsp.: Theeffect of stimulus intensity on the right ear advantage in dichotic listening. Neuroscience Letters, 2008; 431(1): 90–94.
 
13.
Kefalianos E., Onslow M., Block S.: Early Stuttering, Temperament and Anxiety: Two Hypotheses. Journal of Fluency Disorders, 2012; [w druku].
 
14.
Kell CA., Neumann K., von Kriegstein K., i wsp.: How the brain repairs stuttering. Brain, 2009; 132: 2747–60.
 
15.
Kimura D.: Functional asymmetry of the brain in dichotic listening. Cortex, 1967; 3: 163–68.
 
16.
Kostecka W.: Zintegrowany program terapii osób jąkających się. Agencja Wydawniczo-Handlowa Antoni Dudek, Lublin, 2004.
 
17.
Kurkowski Z.M.: Lateralizacja słuchowa a zaburzenia komunikacji językowej. Audiofonologia, 2002; 21: 179–86.
 
18.
Kurkowski Z.M.: Próba sylabowa do oceny stopnia niepłynności mówienia. Warszawa. IFPS, 2007.
 
19.
Kurkowski Z.M.: Lateralizacja słuchowa a jąkanie. Audiofonologia, 2000; 18: 169–72.
 
20.
Neumann K, Euler HA, von Gudenberg AW i wsp.: The nature and treatment of stuttering as revealed by fMRI – a within- and between-group comparison. Journal of Fluency Disorders, 2003; 28(4): 381–410.
 
21.
Oniszczenko W.: Psychologicznych PTP. Kwestionariusz Temperamentu EAS. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych PTP, 1997.
 
22.
Plopa M.: Skala postaw rodzicielskich. Wersja dla rodziców. Vizja Press&IT, Warszawa, 2009.
 
23.
Pluta A., Skarżyński H.: Mózgowe mechanizmy percepcji emocji generowanych przez muzykę. Przegląd literatury: Logopedia, 2009; 38, 203–11.
 
24.
Preibisch C., Neumann K., Raab P., i wsp.: Evidence for compensation for stuttering by the right frontal operculum. Neuroimage, 2003; 20(2): 1356–64.
 
25.
Sato Y., Mori K., Koizumi T. i wsp.: Functional lateralization of speech processing in adults and children who stutter. Front. Psychology, 2011; 2(70): 1245–55.
 
26.
Spajdel M., Jariabkova K., Riccansky I.: The influence of musical experience onlateralisation of auditory processing. Laterality, 2007; 12(6): 487–99.
 
27.
Spielberger C.D., Strelau J., Tysarczyk M., Wrześniewski, K.: Inwentarz Stanu i Cechy Lęku STAI. Polska adaptacja. Warszawa: PTP, 2006.
 
28.
Stager S.V., Jeffries K.J., Braun A.R.: Common features of fluency-evoking conditions studied in stuttering subjects and controls: an (H2OPET)-O-15 study. Journal of Fluency Disorders, 2003; 28 (4), 319-336.
 
29.
Stemplewska-Żakowicz E., Krejtz K.: Wywiad psychologiczny tom 3 – wywiad w różnych konspektach praktycznych. Warszawa: PTP, 2005.
 
30.
Szamburski K.: Patomechanizm powstawania jąkania rozwojowego – propozycja powiązania jąkania z lękiem. Logopeda, 2005; 2(3).
 
31.
Tarkowski Z.: Jąkanie. Warszawa: PWN, 2001.
 
32.
Woźniak T.: Standard postępowania logopedycznego w przypadku jąkania. Logopedia, 2008; 37: 217–26.
 
33.
www.logopedia.pl/index.php?Itemid=37&id=401&option.
 
34.
Zawadzki B., Strelau J.: Formalna Charakterystyka Zachowania: Kwestionariusz Temperamentu (FCZ-KT). Pracownia Testów Psychologicznych Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, Warszawa, 1997.
 
Scroll to top