W Instytucie Fizjologii i Patologii Słuchu (IFPS) prowadzona jest terapia przeznaczona dla pacjentów z zaburzeniami koncentracji uwagi słuchowej oraz centralnymi zaburzeniami przetwarzania słuchowego. W niniejszej pracy przedstawione zostaną jej założenia, schemat postępowania diagnostycznego, terapeutycznego, wyniki badań pacjentów oraz analiza korelacji czynników psychologicznych i uzyskanych rezultatów. Przebadano 96 dzieci w wieku od 6 do 17 lat, które wzięły udział w opracowanej w IFPS terapii. Do oceny terapii zastosowano następujące testy: Test Sekwencji Częstotliwości, Test Sekwencji Długości, Test Wykrywania Przerw, Test Rozdzielnouszny Cyfrowy, adaptacyjny Test Rozumienia Mowy w Szumie oraz Test Rozdzielnousznego Słyszenia. Diagnoza obejmowała także ocenę psychologiczną funkcjonowania dziecka oraz jego rodziny. W tym celu przeprowadzono m.in. Test Matryc Ravena, Kwestionariusz Temperamentu EAS-C oraz Skalę Postaw Rodzicielskich. Analiza statystyczna wyników została przeprowadzona w oparciu o porównania średnich (t-studenta) które wykazały, że w wyniku zastosowanej terapii uzyskano istotną statystycznie poprawę w zakresie wszystkich mierzonych funkcji słuchowych (p<0.05). Diagnoza psychologiczna wykazała, że w badanej grupie przeważają dzieci o stosunkowo wysokiej emocjonalności. Ponadto wykazano duże rozbieżności między matką a ojcem w zakresie oceny temperamentu dzieci. Dalsza analiza relacji między czynnikami psychologicznymi a efektami terapii wykazała, że dzieci których matki charakteryzowała duża niekonsekwencja osiągnęły mniejszą poprawę w wybranych testach wyższych funkcji słuchowych. Rezultaty badań potwierdzają wysoką skuteczność terapii SPS-S i jednocześnie wskazują, że czynniki psychologiczne mogą wpływać modyfikująco na jej efekty