PRACA BADAWCZA
Efektywność operacyjnego leczenia otosklerozy u pacjentów z szumami usznymi i małą rezerwą ślimakową
,
 
,
 
Elżbieta Gos 3, C-E
,
 
 
 
 
Więcej
Ukryj
1
Klinika Oto-Ryno-Laryngochirurgii, Światowe Centrum Słuchu, Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu, Warszawa/Kajetany
 
2
Klinika Rehabilitacji, Światowe Centrum Słuchu, Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu, Warszawa/Kajetany
 
3
Zakład Teleaudiologii i Badań Przesiewowych, Światowe Centrum Słuchu, Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu, Warszawa/Kajetany
 
4
Instytut Narządów Zmysłów, Kajetany
 
 
A - Koncepcja i projekt badania; B - Gromadzenie i/lub zestawianie danych; C - Analiza i interpretacja danych; D - Napisanie artykułu; E - Krytyczne zrecenzowanie artykułu; F - Zatwierdzenie ostatecznej wersji artykułu;
 
 
Data nadesłania: 27-01-2023
 
 
Data ostatniej rewizji: 24-04-2023
 
 
Data akceptacji: 24-04-2023
 
 
Data publikacji: 19-04-2024
 
 
Autor do korespondencji
Beata Dziendziel   

Klinika Rehabilitacji, Światowe Centrum Słuchu, Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu, ul. Mokra 17, Kajetany, 05-830 Nadarzyn
 
 
Now Audiofonol 2024;13(1):35-42
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Wprowadzenie:
Obecnie najlepszą możliwą metodą leczenia otosklerozy pozostaje chirurgia strzemiączka. Głównym wyznacznikiem przy podejmowaniu decyzji o chirurgii strzemiączka u pacjentów z otosklerozą jest stopień ubytku słuchu, a dokładnie – wielkość przedoperacyjnej rezerwy ślimakowej. Z tego powodu decyzja o kwalifikacji do operacyjnego leczenia otosklerozy u pacjentów z małą rezerwą ślimakową odkładana jest w czasie do momentu jej zwiększenia się. Tymczasem wielu pacjentów z otosklerozą zmaga się nie tylko z postępującą utratą słuchu, lecz także z szumami usznymi. Celem badania była ocena efektywności chirurgii strzemiączka u pacjentów z otosklerozą i małą rezerwą ślimakową w odniesieniu do zmiany audiometrycznych progów słyszenia, subiektywnego słyszenia w różnych warunkach akustycznych oraz uciążliwości szumów usznych.

Materiał i metody:
Do badania zakwalifikowano grupę 55 dorosłych pacjentów ze średnią wieku M = 47 lat (SD = 9,7). Badanie audiometrii tonalnej wykonano przed operacją, a następnie 6 i 12–36 miesięcy po operacji. Do oceny subiektywnego słyszenia w różnych sytuacjach akustycznych wykorzystano kwestionariusz Abbreviated Profile of Hearing Aid Benefit (APHAB). Uciążliwość szumów usznych oceniono za pomocą Tinnitus Functional Index (TFI).

Wyniki:
W 6-miesięcznej obserwacji pooperacyjnej średnią rezerwę ślimakową zamknięto w granicach 10 dB w 42 (76,4%) przypadkach, a w granicach 15 dB u 51 (92,7%) pacjentów. Średnie progi przewodnictwa powietrznego, kostnego oraz wielkość rezerwy ślimakowej pozostały stabilne w dłuższej obserwacji pooperacyjnej. Wynik TFI wykazał znaczącą redukcję uciążliwości szumów usznych po operacji u 41 (70,7%) pacjentów z otosklerozą. Także analiza statystyczna wyników APHAB potwierdziła znaczne zmniejszenie problemów z codzienną komunikacją w różnych sytuacjach akustycznych po operacji.

Wnioski:
Chirurgia strzemiączka może być efektywną procedurą u pacjentów z otosklerozą i małą rezerwą ślimakową. Możliwość zmniejszenia uciążliwych szumów usznych powinna być uwzględniana w procesie kwalifikacyjnym do chirurgii strzemiączka u pacjenta z otosklerozą i małą rezerwą ślimakową.

Scroll to top