Wprowadzenie:
Poszerzony wodociąg przedsionka (LVAS) jest najczęstszą wrodzoną anomalią budowy ucha wewnętrznego. Konsekwencją wady jest niedosłuch i nierzadko zaburzenia układu przedsionkowego. LVAS najczęściej jest diagnozowany już w wieku dziecięcym. Opieka audiologiczna wciąż w dużej mierze polega na obserwacji i protezowaniu niedosłuchu. Zaburzenia przedsionkowe – z uwagi na różnorodny charakter – wymagają dostosowania metody terapeutycznej do klinicznej sytuacji pacjenta. W przypadku trwałego uszkodzenia obwodowego narządu przedsionkowego terapia opiera się na rehabilitacji przedsionkowej. Najnowsze doniesienia Poszerzony wodociąg przedsionka (LVAS) jest najczęstszą wrodzoną anomalią budowy ucha wewnętrznego. Konsekwencją wady jest niedosłuch i nierzadko zaburzenia układu przedsionkowego. LVAS najczęściej jest diagnozowany już w wieku dziecięcym. Opieka audiologiczna wciąż w dużej mierze polega na obserwacji i protezowaniu niedosłuchu. Zaburzenia przedsionkowe – z uwagi na różnorodny charakter – wymagają dostosowania metody terapeutycznej do klinicznej sytuacji pacjenta. W przypadku trwałego uszkodzenia obwodowego narządu przedsionkowego terapia opiera się na rehabilitacji przedsionkowej. Najnowsze doniesienia naukowe wiążą duże nadzieje z możliwością chirurgicznego opanowania napadowych zawrotów głowy poprzez blokadę przewodu śródchłonki. naukowe wiążą duże nadzieje z możliwością chirurgicznego opanowania napadowych zawrotów głowy poprzez blokadę przewodu śródchłonki.

Opis przypadku:
Do Poradni Otoneurologicznej Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu (IFPS) w trybie ambulatoryjnym zgłosił 30-letni pacjent w celu diagnostyki przewlekłych i napadowych zaburzeń równowagi. Objawy prowokowane były aktywnością fizyczną. W chwili konsultacji pacjent był w stanie ogólnym dobrym, stabilny w chodzie. Do innych objawów podanych przez chorego należały niedosłuch i szumy uszne lewostronne, występujące od lat. Z uwagi na niejednoznaczność obrazu wynikającą z rozbieżności pomiędzy wywiadem i badaniem przedmiotowym a badaniami instrumentalnymi, w celu postawienia diagnozy konieczne okazało się wykonanie oceny radiologicznej uszu. W tomografii komputerowej (TK) kości skroniowych opisano poszerzony wodociąg przedsionka.

Wnioski:
W opisanym przypadku objawy, jakie prezentował pacjent, wynikały z nadciśnienia w uchu wewnętrznym oraz uszkodzenia przedsionka po stronie lewej. W przypadku napadowych zawrotów głowy lub napadowych zaburzeń równowagi wśród przyczyn dolegliwości należy zawsze rozważyć wady budowy ucha wewnętrznego. Wysokie ciśnienie w uchu wewnętrznym może być przyczyną rozbieżności wyników badań instrumentalnych.