Wrodzona atrezja przewodu słuchowego zewnętrznego to wrodzona anomalia często współwystępująca z mikrocją występująca z częstością 1:10 000 do 1:20 000 urodzeń. Wada ta przyczynia się do niedosłuchu typu przewodzeniowego u dzieci, powoduje opóźnienie rozwoju mowy, utrudnienie relacji społecznych i pogorszenie wyników w nauce. Pomocne w diagnostyce atrezji jest badanie ABR, które pozwala na wczesne wykrycie wady i zaplanowanie postępowania terapeutycznego. W leczeniu atrezji przewodu słuchowego zewnętrznego odchodzi się od konwencjonalnej plastyki kanału z uwagi na wysoki odsetek pooperacyjnej restenozy w przypadku plastyki atrezji na rzecz innowacyjnych metod bez konieczności zachowania drożności kanału. Do alternatywnych sposobów leczenia wrodzonej atrezji przewodu słuchowego zewnętrznego zaliczyć można implanty słuchowe oparte na przewodnictwie kostnym ucha środkowego, wśród których wyróżnia się implanty zakotwiczone w kości i implanty przezskórne. Urządzenia te złożone są z wszczepionej części wewnętrznej i z części zewnętrznej (umieszczonej na skórze głowy). Mechanizm ich działania polega na odbiorze dźwięków ze środowiska przez zewnętrzną część urządzenia, które są następnie przekształcane w wibracje przekazywane przez kości czaszki do ucha wewnętrznego bez konieczności udziału ucha zewnętrznego i środkowego. Rozwój coraz nowszych technik operacyjnych pozwolił na zredukowanie powikłań po zabiegach wszczepiania implantów. W pracy przedstawiona zostanie patogeneza wrodzonej atrezji przewodu słuchowego zewnętrznego oraz najnowsze metody leczenia tego schorzenia z uwzględnieniem ich wad i zalet.