PRACA BADAWCZA
Trudności diagnostyczne w rowku głośni
Więcej
Ukryj
1
Klinika Audiologii i Foniatrii, Światowe Centrum Słuchu Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu,
Warszawa/Kajetany
2
Katedra Audiologii i Foniatrii, Uniwersytet Muzyczny im. Fryderyka Chopina, Warszawa
Data publikacji: 30-10-2020
Autor do korespondencji
Beata Miaśkiewicz
Światowe Centrum Słuchu, Klinika Audiologii i Foniatrii, ul. Mokra 17,
Kajetany, 05-830 Nadarzyn, e-mail: b.miaskiewicz@ifps.org.pl
Now Audiofonol 2015;4(1):60-63
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Wstęp:
Terminowi rowek głośni funkcjonującemu w polskim piśmiennictwie odpowiadają w literaturze anglojęzycznej dwa
terminy – sulcus vocalis i sulcus vergeture.
Cel pracy:
Celem pracy była analiza trudności w procesie diagnostycznym rowka głośni.
Materiał i metody:
Materiał pracy stanowiła grupa 25 pacjentów z rowkiem głośni (15 kobiet i 10 mężczyzn). U 14 osób rozpoznano rowek o charakterze sulcus vergeture, a u 11 sulcus vocalis. U pacjentów wykonano laryngowideostroboskopię, ocenę percepcyjną głosu (GRBAS) oraz wieloparametryczną akustyczną analizę głosu. Śródoperacyjnie, przy użyciu mikroskopu operacyjnego, wykonywano dokładną ocenę wizualną i palpacyjną fałdów głosowych.
Wyniki:
W przedoperacyjnym badaniu wideolaryngostroboskopowym stwierdzono obecność poszerzonych naczyń krwionośnych u 36% osób z sulcus vergeture i u 54% z sulcus vocalis. Usztywnienie fałdu głosowego obserwowano u ponad połowy
badanych. U prawie wszystkich chorych występowały zaburzenia fali śluzówkowej. U żadnego z pacjentów nie odnotowano
pełnego zwarcia fonacyjnego. U 10 badanych w przedoperacyjnym badaniu stroboskopowym postawiono rozpoznanie rowka głośni typu vergeture, które zostało potwierdzone podczas mikrolaryngoskopii śródoperacyjnej. U pozostałych 15 chorych
w przedoperacyjnym procesie diagnostycznym rozpoznano inne patologie fałdów głosowych i rozpoznania te zostały zweryfikowane podczas zabiegu.
Wnioski:
1. Rowek głośni jest patologią trudną do rozpoznania w badaniu wideolaryngostroboskopowym. Czasem dopiero
mikrolaryngoskopia śródoperacyjna pozwala postawić ostateczną diagnozę; 2. Większe trudności diagnostyczne występują
w przypadku sulcus vocalis; 3. Trudności w postawieniu przedoperacyjnego rozpoznania pogłębia współistnienie z rowkiem
innych patologii fałdów głosowych.
REFERENCJE (12)
1.
Bouchayer M, Cornut G. Microsurgery for benign lesions of the vocal folds. Ear Nose Throat J, 1988; 67: 446–66.
2.
Bouchayer M, Cornut G. Microsurgical treatment of benign vocal fold lesions: indications, techniques, results. Folia Phoniatr, 1992; 44: 155–84.
3.
Ford CN, Inagi K, Bless DM, Khidr A, Gilchrist KW. Sulcus vocalis: a rational analytical approach to diagnosis and management. Ann Otol Rhinol Laryngol, 1990; 105: 189–200.
4.
Gray SD, Hammond E, Hanson DF. Benign pathologic responses of the larynx. Ann Otol Rhinol Laryngol, 1995; 104: 13–8.
5.
Hirano M, Yoshida T, Tanaka S, Hibi S. Sulcus vocalis: functional aspects. Ann Otol Rhinol Laryngol, 1990; 99: 679–83.
6.
Giovanni A, Chanteret C, Lagier A. Sulcus vocalis: a review. Eur Arch Otorhinolaryngol, 2007; 264: 337–44.
7.
Pontes P, Belhau M. Treatment of sulcus vocalis: auditory perceptual and acoustical analysis of slicing mucosa surgical technique. J Voice, 1993; 7: 365–76.
8.
Abitbol J, Abitbol P. Surgical management of nonneoplastic vocal fold lesions: laser versus cold knife. Curr Opin Otolaryngol Head Neck Surgery, 2000; 8: 514–23.
9.
Remacle M, Lawson G, Evrard I, Degols JC, Jamart J. Microsurgery of sulcus vergeture with carbon dioxide laser and injectable collagen. Ann Otol Rhinol Laryngol, 2000; 109(2): 141–8.
10.
Matar N, Remacle M, Amousa K, Lawson G. CO2 laser digital scanning system and injectable collagen for the treatment of sulcus vocalis. Oper Tech Otolaryngol, Head Neck Surg, 2011; 22: 155–8.
11.
Yilmaz T. Sulcus vocalis: excision, primary suture and medialization laryngoplasty: personal experience with 44 cases. Eur Arch Otorhinolaryngol, 2012; 269: 2381–9.
12.
Lim JY, Kim J, Choi SH, Kim KM, Kim YH i wsp. Sulcus configurations of vocal folds during phonation. Acta Oto-Laryngol, 2009; 129: 1127–35.