W artykule przedstawiono wybrane zagadnienia pracy głosem w aspekcie monitorowania jego stanu. W kontekście dotychczasowych (statycznych) metod analizy statusu aparatu mowy i śpiewu przedstawiono znane metody pomiaru biomarkerów fizjologicznych służących do diagnozowania potencjalnych patologii. Zaprezentowano także metodę badania i konstrukcji systemu pomiarowego, który może być wykorzystany do bieżącej oceny stanu narządów mowy i śpiewu, tak by w czasie rzeczywistym możliwe było podjęcie adekwatnych działań, polegających zasadniczo na czasowym zaniechaniu wydawania dźwięków lub ograniczenia ich intensywności. W materiale wyeksponowano przewagę systemu pomiarowo-kontrolnego, stanowiącego techniczne wsparcie dla beneficjenta, nad systemem autokontroli – zawodnym przeważnie z przyczyn socjologicznych lub z powodu niedostatecznie czytelnych sygnałów ostrzegawczych, wysyłanych przez nasz organizm.